واردات سنگ آهن چین احتمالا به اوج خود رسیده و ترکیب تقاضا تغییر خواهد کرد
فولادترند، 27 اردیبهشت 1403 – بر اساس داده‌های گمرکی، چین در سال 2023 میلادی 1.18 میلیارد تن سنگ آهن وارد کرد که رکورد جدیدی را ثبت کرد. چین حدود 75 درصد از کل سنگ آهن دریایی را خریداری می‌کند.
به گزارش فولادترند به نقل از خبرگزاری رویترز قایل راسل، تحلیلگر بازار سنگ آهن، در مقاله‌ای در رویترز پیش‌بینی می‌کند که تقاضای چین برای واردات سنگ آهن احتمالا به اوج خود رسیده است، اما ترکیب واردات آینده احتمالا تغییر خواهد کرد زیرا بزرگترین تولیدکننده فولاد جهان در تلاش برای کاهش کربن است.
راسل می‌نویسد که واردات سنگ آهن چین از سال 2019 در محدوده نسبتا باریکی بین 1.07 میلیارد تن تا رکورد سال 2023 باقی مانده است. اجماع نظر در نشست اخیر انجمن سنگ آهن در سنگاپور این بود که تقاضای چین در حول و حوش سطوح فعلی باقی خواهد ماند.
این پیش‌بینی بر اساس دو فرض اساسی است: اول اینکه پکن سیاست غیررسمی خود را برای محدود کردن تولید فولاد سالانه به حدود 1 میلیارد تن ادامه خواهد داد، و دوم اینکه تولید داخلی سنگ آهن چین بر اساس محتوای آهن ثابت باقی بماند، به طوری که افزایش حجم استخراج شده با کاهش کیفیت جبران شود..
راسل استدلال می‌کند که در صورت تحقق این دو شرط، بعید است که تقاضای چین برای واردات سنگ آهن تغییر چشمگیری داشته باشد، اگرچه در سطح بسیار بالایی باقی خواهد ماند.
سؤال بعدی این است که پویایی بازار چگونه تغییر خواهد کرد، زیرا در دو دهه گذشته، رشد بی‌امان چین عامل اصلی محرک بازار سنگ آهن بوده است، به طوری که واردات این کشور بین سال‌های 1383 تا 1403 شش برابر شده است.
راسل خاطرنشان می‌کند که اگرچه چین همچنان بزرگترین خریدار سنگ آهن دریایی خواهد بود، اما سلطه آن تا حدی کاهش خواهد یافت زیرا تولیدکنندگان فولاد دیگری در آسیا، به ویژه در هند و جنوب شرق آسیا، ظهور خواهند کرد.
هند پنجمین صادرکننده بزرگ سنگ آهن است، اما با گسترش صنعت داخلی خود، احتمالا کمتر صادر خواهد کرد و حتی ممکن است در دهه 1410 به یک واردکننده خالص تبدیل شود. کشورهایی مانند ویتنام و تایلند نیز انتظار می‌رود تولید فولاد خود را در دهه آینده افزایش دهند و به طور عمده به واردات سنگ آهن متکی خواهند بود.
با این حال، عوامل محرک تقاضای سنگ آهن در حال تضعیف شدن هستند و این احتمال وجود دارد که عرضه عامل اصلی تعیین‌کننده قیمت در دهه آینده باشد.
راسل همچنین به تلاش چین برای کاهش کربن در صنعت فولاد اشاره می‌کند که حدود 8 درصد از کل انتشار کربن جهان و 16 درصد از کل انتشار کربن چین را تشکیل می‌دهد. تولیدکنندگان فولاد می‌توانند با استفاده از سنگ آهن با کیفیت بالاتر، کارآیی کوره‌ها را افزایش داده و نیاز به آگلومراسیون (فرایند استفاده از حرارت برای چسباندن سنگ آهن ریزدانه) را کاهش دهند.
شرکت‌های بزرگ معدنی نیز گام‌هایی در این زمینه برداشته‌اند. به عنوان مثال، شرکت واله برزیل در حال پیشبرد برنامه‌هایی برای ساخت هاب‌هایی در خاورمیانه برای تولید HBI با استفاده از گاز طبیعی است. همچنین مطالعاتی برای استفاده از هیدروژن سبز برای تولید HBI در غرب استرالیا، جایی که سه شرکت بزرگ ریو تینتو، بی‌اچ‌پی و فورتسکیو متالز گروپ دارای معادن و تأسیسات بندری هستند، در حال انجام است.
سؤال اصلی این است که آیا هزینه تولید مواد باکیفیت تر می‌تواند از طریق تولید کارآمدتر فولاد جبران شود یا اینکه نیاز به نوعی مالیات کربن برای توجیه این فرایند وجود دارد.
