مقدمه:
به تازگی اعلام شد که شرکت نیپون استیل ژاپن با معامله‌ای به ارزش ناچیز ۱۴.۱ میلیارد دلار، شرکت یو‌اس استیل (US Steel)، غول فولاد آمریکا با قدمتی ۱۲۲ ساله را تحت تملک خود خواهد درآورد. این اتفاق پایان حاکمیت یک قدرت صنعتی بزرگ آمریکایی محسوب می‌شود. اما چه چیزی باعث شد که یو‌اس استیل، زمانی پرچمدار تولید فولاد جهان، به چنین سرنوشتی دچار شود؟ در این مقاله، به دنبال پاسخ به این پرسش و بررسی عواملی هستیم که یو‌اس استیل را از اوج به فرود کشاندند.
دلایل افت: عقب‌نشینی از نوآوری
بخش عمده‌ای از دلایل شکست یو‌اس استیل به یک بی‌میلی ساده برای در آغوش گرفتن نوآوری‌های صنعت آهن و فولاد خلاصه می‌شود. این شرکت بارها از پذیرش تکنولوژی‌های جدید سر باز زد. تا دوران پس از جنگ جهانی دوم، این استراتژی جواب می‌داد، اما با افزایش رقابت از سوی شرکت‌های خارجی، یو‌اس استیل خود را در آستانه‌ی شکست دید. رقبای خارجی با آغوش باز تکنولوژی‌های جدید را می‌پذیرفتند و همین موضوع به پیشرفت سریع آن‌ها منجر شد.
یک نمونه‌ی بارز این عقب‌نشینی، جایگزینی کوره‌های Open Hearth با کوره‌های اکسیژن پایه (BOF) در اوایل دهه ۵۰ میلادی بود. یو‌اس استیل تنها در دهه ۶۰ دست به استفاده از این کوره‌ها زد، در حالی که رقبا آن‌ها را به سرعت به کار گرفته بودند. همین رویه در مورد کوره‌های قوس الکتریکی امروزی نیز تکرار شد و یو‌اس استیل باز هم از قافله‌ی پیشرفت عقب ماند.
عواقب: سهم بازار رو به کاهش و سرانجام، تصاحب
تا اوایل دهه ۸۰ میلادی، سهم بازار داخلی یو‌اس استیل به حدود ۲۰ درصد کاهش یافته بود و شرکت‌های فولادساز ژاپنی گوی رقابت را از آن ربوده بودند. یو‌اس استیل و سایر فولادسازان آمریکایی برای حفظ سودآوری خود به تعطیلی کارخانه‌ها و تعدیل نیرو روی آوردند. اما این تلاش‌ها نمی‌توانستند جلوی سرنوشت محتوم را بگیرند.
تحلیل نهایی:
شکست یو‌اس استیل داستان آموزنده‌ای درباره‌ی اهمیت نوآوری و تطبیق‌پذیری در دنیای امروز است. اگر شرکتی از پذیرش تغییرات و پیشرفت تکنولوژیکی سرباز بزند، دیر یا زود سرنوشتی مشابه یو‌اس استیل در انتظارش خواهد بود. علاوه بر این، این رویداد درس دیگری نیز برای اقتصاد آمریکا دارد: عدم سرمایه‌گذاری کافی در صنایع داخلی می‌تواند منجر به عقب‌نشینی در سطح جهانی و تصاحب شدن توسط رقبای خارجی شود.
